วัดโรงช้าง อ.เมืองพิจิตร

“วัดโรงช้าง” วัดเก่าแก่สมัยกรุงศรีอยุธยาเมื่อสมัยพระยาโคตรบองขึ้นครองราชย์ เดิมเรียกที่แห่งนี้ว่า กองช้าง เพราะเป็นที่พักของกองช้าง ต่อมาเรียกเพี้ยนกันเป็น คลองช้าง กระทั่งทางราชการได้เปิดโรงเรียนประชาบาลขึ้นที่วัด จึงได้เปลี่ยนชื่อเป็น วัดโรงช้าง สิ่งที่น่าชมของวัดนี้อยู่ที่พระพุทธรูปใหญ่กลางแจ้ง 3 องค์ เป็น พระพุทธรูปปางมารวิชัย ปางห้ามญาติ และปางไสยาสน์ รวมทั้งเจดีย์องค์ใหญ่ของวัดซึ่งสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2517 บริเวณรอบองค์เจดีย์มีตู้พระไตรปิฎก 108 ตู้ ภายในองค์เจดีย์ได้สร้างเป็นห้องลับใต้ดินเพื่อใช้สำหรับเก็บแผ่นอิฐจารึกพระไตรปิฎกจำนวน 84,000 พระธรรมขันธ์

ภายในบริเวณวัดโรงช้าง มีพระพุทธรูปใหญ่ อยู่กลางแจ้ง 3 องค์ เป็นพระพุทธรูป ปางมารวิชัย ปางห้ามญาติ และ ปางไสยาสน์ สิ่งที่น่าสนใจของวัดนี้ คือ  เจดีย์องค์ใหญ่ของวัด สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2517 บริเวณรอบองค์เจดีย์มีตู้พระไตรปิฎก จำนวน 108 ตู้ เพื่อให้ประชาชนทั่วไป ได้ทำบุญใส่ตู้ เพื่อเป็นสิริมงคล  และภายในองค์เจดีย์ได้สร้างเป็นห้องลับใต้ดิน เพื่อใช้สำหรับเก็บแผ่นอิฐจารึกพระไตรปิฎก จำนวน 84,000 พระธรรมขันธ์ อีกด้วยซึ่งการเก็บแผ่นอิฐจารึกพระไตรปิฎก ทั้งหมดนี้ไว้ เพื่อรักษาความรู้ทางศาสนา อย่างเป็นลายลักษณ์อักษร ให้ชนรุ่นหลังได้ศึกษาเรียนรู้ และสืบพระพุทธศาสนา ต่อไปในภายภาคหน้า

สถานที่ตั้ง

ตั้งอยู่ที่ตำบลโรงช้างทางทิศใต้ของตัวเมือง ติดกับถนนพิจิตร-สามง่าม-วังจิก (ใช้ทางหลวงหมายเลข 115 และทางหลวงหมายเลข 1068) ประมาณหลักกิโลเมตรที่ 5 วัด